"TO ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΑΛΑΜΟΥ"
Άρθρο του Βασίλη Μπούτου σε ένθετο της Κυριακάτικης "Καθημερινής" το 2001, στον απόηχο της 1ης Μεγάλης Συναυλίας Πολυφωνικού Τραγουδιού και της πρώτης δισκογραφικής έκδοσης της "AΠΕΙΡΟΥ" με την ζωντανή ηχογράφηση τραγουδιών από την συναυλία. Χαρακτηριστικό δείγμα του απόηχου των πολυφωνικών συνάξεων, όταν συναντιούνται με ευαισθησία και γνώση και μπολιάζεται με νέες, αλλιώτικες "αναγνώσεις". Ενδεικτικά αποσπάσματα, ελλειπτικά στην παράθεσή τους, από το κείμενο που αξίζει να το διαβάσετε ολόκληρο!
Ο αρθρογάφος εστιάζει στο απαράμιλλο πολυφωνικό του Παρακάλαμου (υπάρχουν λάθη στα ονόματα που αναφέρονται αλλά αυτό έχει τη λιγότερη σημασία):
"Τους άκουσα για πρώτη φορά «ζωντανά» στις 14 Απριλίου 2000 στο ΠΑΛΛΑΣ,στο πλαίσιοο του Διεθνούς Φεστιβάλ Πολυφωνικού Τραγουδιού και μου κόπηκε η ανάσα. Ελληνόφωνες, αλβανόφωνες και βλαχόφωνες ομάδες ξεδίπλωσαν μια τέχνη νικημένη – εν μέρει – από την επέλαση του σύγχρονου ομογενοποιημένου πολιυισμού. Θα σταθώ ιδιαιτέρως στο πολυφωνικό του Παρακάλαμου. Βγήκαν στη σκηνή,σαν να βγήκαν στην άκρη της Αχερουσίας, κι άρχισαν να άδουν με την αυθεντικότητα αρχαίων τραγωδών. Ξαφνικά οι πύλες του Κάτω Κόσμου ράγισαν και μέσα από τις χαραμάδες είδα του νεκρούς να ξαφνιάζονται… Περίμενα εφτά μήνες για να τους ξανακούσω, αυτή τη φορά από δίσκο ακτίνας που κυκλοφόρησε πρόσφατα η «Άπειρος». Το συγκεκριμένο ηχητικό ντοκουμέντο είναι μια σπάνια δακρυδόχος, καθώς όλα τα τραγούδια που συμπεριλαμβάνονται σ΄αυτό ακούγονται, ή είναι, θλιβερά και παραπονεμένα. Ένας ποικιλμένος ανθρώπινος γόος είναι που εξακολουθεί να παρηγορεί τις ρημαγμένες από θάνατο καρδιές, χρόνια τώρα. Αναζητήστε τον»
"ΨΗΦΙΑΚΗ ΠΟΛΗ-ΦΩΝΙΑ"
Από τον Νoέμβριο μέχρι και τον Μάρτιο, σχεδόν καθημερινά, διαδικτυακή προβολή υλικών από το Αρχείο Πολυφωνικού Τραγουδιού.
Bίντεο, ήχοι, φωτογραφίες, τραγούδια, δημοσιεύσεις, μελέτες - κάθε μορφής υλικά, σε μια προσπάθεια κοινωνικοποίησης μεγάλου μέρους των υλικών του Αρχείου.